Njeni gradovi na platnima su poput Van Gogovih polja žita i autoportreta.
Oni su unutrašnji osećaj teskobe kao stvarnosti u kojoj živimo, ali isto tako i vrata slobode samoprihvatanja. Sagledavanje sebe, samoistraživanje, tačnije introspekcija kroz likovno stvaralaštvo koje nam dozvoljava buđenje novih nada i verovanja, kao što je to Vinsent van Gog metaforički prikazivao na platnima sa scenama proleća, pupoljaka, svega onoga što se budi i osamosvešćuje. Likovni istraživački put ka svojoj filozofiji bivstva jeste buđenje proleća u nama.